Αναδημοσίευση από Τύπου της Ηπείρου : Απογοητευτικές και επικίνδυνες οι αθλητικές εγκαταστάσεις στα Ιωάννινα!!! Δηλώσεις Δημήτρη Νίκου από Ραφταναίους!!!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΙΚΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ Α.Ε. ΡΑΦΤΑΝΑΙΩΝ

Πολύ κουβέντα γίνεται τώρα τελευταία για την καταλληλότητα ή μη του Ενωσιακού Γηπέδου "Στάθης Τσανακτσής".

Σαν ποδοσφαιριστής αλλά και εκτελών χρέη διοικητικού παράγοντα στην Α.Ε. Ραφταναίων, έχω να δηλώσω από πρώτο χέρι πως η κατάσταση του αγωνιστικού χώρου είναι λίαν επιεικώς άθλια.

Η ομάδα μας αγωνίζεται στο Ενωσιακό γήπεδο από το 2009 και έπειτα, όταν κατέστη ακατάλληλη για αγωνιστική δράση η φυσική μας έδρα, ήτοι το ξερό γήπεδο της Ανατολής.

Έκτοτε και μέχρι σήμερα τα έργα συντήρησης είναι από μηδενικά εώς ανύπαρκτα.

Αυτή τη στιγμή 20 και πλέον σωματεία αγωνίζονται σαν  γηπεδούχοι στο εν λόγω γήπεδο, ξέχωρα από τα τμήματα υποδομής του ΠΑΣ Γιαννινα, τη γυναικεία ομάδα του Περάματος αλλά και τα όσα σωματεία προπονούνται κατά τη διάρκεια της εβδομάδας.

Προσωπικά αντιμετωπίζω σημαντικά προβλήματα με τα γόνατά μου και  γνωρίζω πως δεν είμαι ο μόνος απ' όσους αγωνίζονται στο γήπεδο αυτό και μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός. Προβλήματα ως είναι εύκολα αντιληπτό δημιουργούνται και στις υπόλοιπες αρθρώσεις, μιας και ο αγωνιστικός χώρος θυμίζει "μοκέτα" και σε καμία περίπτωση πλαστικό χλοοτάπητα.Μόνο φέτος έχετε αναδείξει από τα ΜΜΕ της πόλης τουλάχιστον 10 περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που είχαν την ατυχία σημαντικών τραυματισμών των αρθρώσεων.

Επιπροσθέτως, θα πρέπει κανείς να λάβει υπόψη του πως ούτε τα πέριξ του γηπέδου προσφέρουν την ασφάλεια που θα έπρεπε να προσφέρει ο αγωνιστικός χώρος σε αγωνιζόμενους. Ας θυμίσω την περίπτωση του ποδοσφαιριστή Σπαθάρη του Αετού Νήσου και τον κίνδυνο που διέτρεξε η υγεία του προσκορούοντας σε τσιμέντο, λίγα μόλις μέτρα από την πλάγια γραμμή του αγωνιστικού χώρου.

Σε όλα τα παραπάνω ας προστεθεί η "τεράστια τάφρος" πίσω από τους πάγκους τον ομάδων, υπεύθυνη για τα εκατοντάδες ευρώ που χάνουν για σωματεία για μπάλες που εξαφανίζονται στα χόρτα και στα καλάμια.

Ακόμη, η ίδια η θέση του γηπέδου είναι αποκρουστική για το τοπικό ποδόσφαιρο. Τόσο σημαντικά παιχνίδια, όμορφα, θεαματικά γίνονται μπροστά σε άδειες κερκίδες, μιας και από το Νοέμβριο έως τον Απρίλιο, όταν ο ήλιος δύσει, οι θερμοκρασίες στο γήπεδο δεν σου επιτρέπουν να χαρείς έναν ποδοσφαιρικό αγώνα.

Η λύση για εμένα έχει πολλές διακλαδώσεις. Αρχικά θα πρέπει να επισπευσθούν οι διαδικασίες τοποθέτησης χλοοταπήτων σε Ανατολή (κατά 95% έτοιμο έργο) και Λιμνοπούλα και τα γήπεδα να δοθούν άμεσα προς χρήση στα σωματεία της πόλης.

Με την λειτουργικότητα των γηπέδων αυτών (αλλά και όσων έχουν προγραμματιστεί ακόμη π.χ. Βελισσαρίου) θα αποσυμφορηθεί το "Στάθης Τσανακτσής" , ανοίγοντας ορίζοντα για βελτιωτικά έργα.

Σε δεύτερο χρόνο, θα πρέπει να γίνουν εργασίες εκ του μηδενός. Να ξηλωθεί ο υπάρχων χλοοτάπητας και το υπόστρωμα του και να αντικατασταθούν με νέα, τελευταίας γενιάς. Ταυτόχρονα να γίνουν βελτιώσεις περιβάλλοντος χώρου που θα καταστήσουν το γήπεδο ασφαλέστερο και να μη χρειαστεί να ξαναγίνουμε μάρτυρες σε οδυνηρούς τραυματισμούς.

Τέλος, ίσως θα πρέπει η ΕΠΣΗΠ να αναθεωρήσει προσωρινά την υποχρεωτική χρήση γηπέδων χόρτου-πλαστικού για σωματεία της Β' Κατηγορίας, ειδικά για σωματεία εκτός πόλης, από τη στιγμή που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΥΠΟΔΟΜΕΣ για να υποστηριχθεί τέτοιο εγχείρημα.

Για ποιο λογο ας πούμε να είναι καταλληλότερο το Ενωσιακό από το ξερό της Πεντέλης, της Αμπελίας ή του Βελισσαρίου; Για ποιο λόγο θα πρέπει λ.χ. η Αετορράχη (που έχω αγωνιστεί) ή το Ελληνικό να "ξεσπιτώνονται" και να φορτώνονται με υπέρογκα έξοδα προπονήσεων σε ιδιωτικά γήπεδα  και εκμίσθωσης της ΕΠΣΗΠ,πολύ μακριά από την έδρα τους , όταν ο ίδιος ο κρατικός μηχανισμός αδυνατεί να τους παρέχει εναλλακτική γηπέδου.

Μιας που θίξαμε το θέμα των γηπέδων, στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί πως τα νέα γήπεδα που αναφέρθηκαν παραπάνω (Ανατολής , Λιμνοπούλας) είναι Δημοτικά Γήπεδα και όχι των τοπικών σωματείων. Αυτό πρέπει να γίνει σαφές γιατί παρατηρείται μια προσπάθεια στρέβλωσης της πραγματικότητας το τελευταίο διάστημα.

Σε μια εποχή που το γηπεδικό είναι μείζον πρόβλημα, ιστορικά σωματεία αναγκάζονται να δαπανούν υπέρογκα ποσά σε ιδιόκτητα πλαστικά γήπεδα μόνο και μόνο για να προπονηθούν, συμπεριλαμβανομένων και των Ραφταναιων. Κάνενα από τα νέα γήπεδα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ , ανήκουν στο Δήμο Ιωαννιτών και είναι εκείνος υπεύθυνος να κατανείμει το χρόνο χρήσης ισομερώς στα σωματεία της πόλης.